{{ این یک مطلب آزمایشی است}}در ان‌ لحظه‌ که‌ ادمی‌ به‌ کمال‌ و شکوه‌ بی‌نهایت‌ افریدگار جهان‌ می‌اندیشد، سراپا شیفته‌ ان‌ می‌شود; دل‌ و جانش‌ به ‌خضوع‌ و خشوع‌ و فروتنی‌ می‌گراید; با اهنگ‌ فطرت‌ در برابر ان‌ همه‌ ....کمال‌ و عظمت‌ سر تعظیم‌ فرود می‌اورد: «رکوع»; سر به‌ زمین‌ می‌ساید: «سجود»; و زبان‌ به‌ ستایش‌ می‌گشاید: «حمد و تسبیح‌».